പുഴ

“വരിക” പുഴ വീണ്ടും പറഞ്ഞു. എന്നെ ഭ്രമിപ്പിച്ച് അത് വീണ്ടും ഒഴുകി, തികച്ചും നിഷ്കളങ്കയായി ഒരു കൂട്ടുകാരിയെപ്പോലെ.

“വരിക” പുഴ വീണ്ടും വിളിച്ചു. അതിന്റെ കുഞ്ഞോളങ്ങള്‍ എന്നെ പതിയെ, വളരെ പതിയെ ഉമ്മ വെച്ചു, ഒരു കാമുകനെപ്പോലെ.

“വരിക” പുഴ എന്നെ മാറോടണക്കന്‍ വെംബുന്ന അമ്മയെ പ്പോലെ നോക്കി, വത്സല്യത്തോടെ….സ്നേഹത്തോടെ….

“ഇതാ ഞാന്‍ വരുന്നു”, എന്നിലെ കുഞ്ഞുണരുന്നു….സുഹ്രുത്ത് ഹൃദയം തുടിക്കുന്നു….എന്നിലെ പ്രണയം വെംബുന്നു….

പുഴ പതിയെ എന്നെ ഉമ്മവെച്ചു…താലോലിച്ചു….ഓറ്ത്തിരിക്കാത്തപ്പോള്‍ കൂടുതല്‍ നനച്ച് കളിയാക്കി…

എന്റെ കാലടിയിലെ മണ്ണ് ഊറ്റിയെടുത്തു…ചുഴിയില്‍ വട്ടം കറക്കി…..ഒരു തൊട്ടിലിലെന്നപോലെ ഞാന്‍ ആടിയുലഞ്ഞു….അതിനു ശേഷം പുഴ എന്നെ താരട്ടുപാടിയുറക്കി…….